Rozdział 2

                                                                                 Rozdział 2

~Violetta~

Dzisiaj pierwszy dzień w On Beat Studio. Strasznie  się cieszę, że wreszcie zobaczę moich przyjaciół. Ale niestety będzie tam też Leon. Pewnie już znalazł sobie nową dziewczynę. A zresztą co mnie to obchodzi… Wstałam z łóżka i poszłam do łazienki się ogarnąć. Wzięłam prysznic, ubrałam przygotowane wczoraj ciuchy, zrobiłam makijaż, fryzurę i zeszłam na śniadanie. Na stole stały już kanapki z dżemem truskawkowym oraz herbata. Po chwili przyszedł tata, a zaraz po nim moja ciocia. Angie wzięła do kanapkę i skierowała się w stronę drzwi:

- Ja muszę już lecieć do Studio, Violu tylko się nie spóźnij.

- Zdążę, obiecuję – uśmiechnęłam się.

~Francesca~

 Dzisiaj wreszcie wracamy do Studio po wakacjach. Jak się cieszę, że zobaczę przyjaciół. W sumie to Camilę i Maxiego widywałam dość często, ale bardzo stęskniłam się za Violą. Niby gadałyśmy prawie codziennie przez telefon albo skypa, ale to nie to samo.

A tak w ogóle to na wakacjach poznałam takiego cudownego chłopaka. Miał na imię Marco, mieszkaliśmy w jednym hotelu. On jest taki przystojny…Dobra muszę się ogarnąć, pewnie i tak go więcej nie zobaczę... Szybko się ubrałami wyszłam z domu.

~Ludmiła~

Jezu! Dzisiaj zacznie się kolejny rok użerania się z tymi wieśniakami. Dobrze, że chociaż przez wakacje mogłam od nich odpocząć. W tym roku do Studia będzie chodził mój przyjaciel Diego. Mam już opracowany plan zniszczenia Violetty, a on powiedział że mi pomoże. Jeśli oczywiście Diego nie okaże się tak beznadziejny jak Natalia. Na nią raczej nie mogę liczyć, cały czas ugania się za tym „rapującym hipopotamem” – Maxim. No dobra… Wyszykowałam się (jak zwykle wylądałm olśniewająco) i poszłam do szkoły.

~Violetta~

Weszłam do Studia i zaczęłam wypatrywać Francesci. Gdy tylko pojawiły się w drzwiach razem z Camilą, rzuciłam się im na szyję.

- Jak się cieszę, że Cię widzę!!!!! Jak tam wakacje???

- Super, ale wiecie co ? Mam lepszy pomysł – nocowanko dzisiaj u mnie!!

- Świetnie, to o szóstej u Ciebie, a teraz chodźcie bo się spóźnimy.

Doszłyśmy do sali, w której miało być rozpoczęcie roku. Wszyscy już tam byli.

Antonio wszedł na scenę i przywitał się ze wszystkimi.

- Cieszę się, że znowu widzę was widzę w tak licznym gronie. W tym roku czeka nas dużo ciężkiej pracy i jeszcze więcej zabawy. Może na początku przedstawię wam Jackie, jest moją siostrzenicą i będzie uczyła was tańca, bo jak chyba wiecie Gregorio został zwolniony.

- Tak. A teraz poznajcie nowych uczniów. – dodał Pablo – Chodźcie do nas! – na scenę weszło dwóch chłopaków i dwie dziewczyny. – Więc tak…to jest Clara, Victoria, Diego i Marco. Przesłuchania do Studia mają dopiero w przyszłym tygodniu, więc na razie będą tylko przyglądać się waszym zajęciom. Mam nadzieję, że się polubicie. Hmm…to by było na tyle teraz macie wolne, a od jutra bierzemy się do pracy.

~Francesca~

NIE WIERZĘ ! Po prostu w to nie wierzę! Na scenie stoi Marco! Tak, ten sam Marco, w którym tak się zakochałam w czasie wakacji. W tej samej chwili Marco zszedł ze sceny i podszedł do mnie:

- Cześć Fran! Pamiętasz mnie jeszcze?

- Jak bym mogła zapomnieć?! – uśmiechnęłam się.

- Oprowadziła byś mnie po Studio? – zapytał Marco również się uśmiechając.

- Oczywiście a potem może skoczymy do Resto?

- Zgoda.

~Diego~

Zlazłem jak najszybciej z tej cholernej sceny i podszedłem do Ludmiły.

- A więc, która to Violetta.

- Ta wredna brunetka – Lud skrzywiła się.

- Wiesz, po wyglądzie nie umiem stwierdzić czy ktoś jest wredny.

- Tamta – wskazała drobną, brązowooką brunetkę stojącą w po przeciwnej stronie Sali.

- Aha – mruknąłem obojętnie, po czym oddaliłem się.

Cały czas myślałem o Violetcie. Ona jest naprawdę śliczna…

Dobra, przecież ja mam pomóc Ludmile ją zniszczyć, a nie się zakochiwać…

~Ludmiła~

Nie wiem o co chodzi Diego. Gdy dowiedział się która to Violetta jakoś nagle spochmurniał. Z nim to nigdy nic nie wiadomo. Mam nadzieję, że pomoże mi z moim planem, przecież obiecał.

~~PO POŁUDNIU~~

~Violetta~

Siedziałam w moim pokoju i czekałam na dziewczyny. Nagle usłyszałam dzwonek do drzwi.

- Ja otworze Olgo! – krzyknęłam i zbiegłam po schodach i otworzyłam drzwi… za nimi stał Diego!!!

- Co ty tu robisz? – zdziwiłam się – Skąd wiesz gdzie mieszkam?

- Mam swoje źródła – uśmiechnął się tajemniczo. Boże jaki on ma śliczny uśmiech… - To chyba twoje – powiedział podając mi mój pamiętnik.

- Taak. Skąd to masz?

- Zostawiłaś w szkole. Ja muszę już lecieć, do zobaczenia.

- Pa,pa – uśmiechnęłam się i zamknęłam za nim drzwi.

Nie minęły nawet dwie minuty a znowu rozległ się dzwonek. Tym razem były to dziewczyny…

- Cześć Violu! – wykrzyknęły.

- Cześć dziewczyny!

Cami i Fran wyglądały bardzo ładnie. Zresztą ja, nie chwaląc się, też. Wzięłyśmy z kuchni babeczki i sok, po czym pobiegłyśmy na górę do mojego pokoju.

Oczywiście od razu przebrałyśmy się w piżamy, usiadłyśmy na łóżku i zaczęliśmy plotkować.

- I co wpadł wam ktoś w oko? – spytała Cami z uśmiechem.

- Raczej nie – odpowiedziałam, ale moja mina musiała wyglądać dość niepewnie.

- Oj, Violka, kiepsko kłamiesz – zaśmiały się. – Mów kto ci się podoba.

- Nikt.

- Gadaj!

- Nie!

- GADAJ!

- No dobra…